مننژیوم مغزی چیست؟ چگونه می‌توان آن را درمان کرد؟ چه علائمی دارد؟ این‌ها همه سوال‌هایی هستند که وقتی اسم مننژیوم (Meningioma) را می‌شنویم به ذهن خطور می‌کند. بسیاری از مردم زمانی که نام تومور‌های مغزی را می‌شنوند، دچار اضطراب و نگرانی می‌شوند. در حالی که بسیاری از این بیماری‌ها با روش‌های ساده قابل درمان هستند. برای آشنایی بیشتر با مننژیوما لطفا تا آخر ما را همراهی بفرمایید.
مننژیوم مغزی چیست؟
مغز و نخاع دارای ۳ لایه حفاظتی هستند که یکی از این لایه‌ها مننژ (meninges) نام دارد. توموری که در این قسمت رشد می‌کند را مننژیوم نام‌گذاری کرده‌اند. شیوع این تومور در مغز شایع‌تر بوده و در زیر جمجمه ایجاد می‌شود.
اغلب مننژیوم‌ها هیچ علامتی به وجود نمی‌آورند و نیازی به درمان فوری ندارند. در بیشتر مواقع رشد تومور مننژیوم کند بوده و می‌توان آن را جزء موارد خوش‌خیم دسته بندی کرد؛ اما گاهی ممکن است به صورت سلول‌های سرطانی هم دیده شود. سرعت رشد این سلول‌ها بیشتر بوده و گاهی اندام‌های دیگری به‌جز مغز را نیز درگیر می‌کنند. این بیماری در زنان بیشتر از مردان رخ می‌دهد.
علل مننژیوم مغزی چیست؟
تاکنون پزشکان دلیل قطعی برای تشکیل این تومورها پیدا نکرده‌اند، با این حال ۲ علتی که برای آن معرفی کرده‌اند عبارتند از:
- قرار گرفتن در معرض تابش
- یک نوع اختلال ژنتیکی به نام نوروفیبروماتوز نوع ۲
مننژیوما ممکن است در قسمت‌هایی از سر که شکستگی جمجمه رخ داده و یا غشای اطراف آن زخم شده، مشاهده شود.
اکنون این سوال پیش می‌آید که علل شیوع مننژیوم مغزی چیست و چرا در زنان بیشتر شایع است؟ برخی تحقیقات توانسته‌اند که ارتباط بین مننژیوما و هورمون پروژسترون را مشخص سازند. شیوع این نوع تومورها در زنان معمولا دو برابر مردان بوده و در ۳۰ تا ۷۰ سالگی رخ می‌دهد.
در گذشته آسیب‌دیدگی‌های قبلی را نیز به عنوان یک عامل خطر در تشکیل تومور‌های مغزی نام می‌بردند؛ اما مطالعات اخیر این موضوع را رد می‌کند.
چاقی و BMI بدنی بالا یکی از ریسک فاکتور‌های سرطان به‌شمار می‌روند؛ اما هنوز به‌طور قطعی نمی‌توان راجع این موضوع و ارتباط آن به مننژیوما صحبت کرد.
علائم مننژیوما
از آنجا که این تومور رشد آهسته‌تری دارد، علائم آن نیز به صورت تدریجی نمایان می‌شوند. هر یک از این علامت‌ها بر اساس محل تشکیل تومور می‌توانند متفاوت باشند. از علامت‌های مننژیوم مغزی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- سردرد
- تشنج و نقص عصبی
- اختلال بینایی مانند دید دوتایی و تاری دید (Blurred vision)
- ضعفی عضلات
- از دست دادن حس لامسه به خصوص در صورت
- مشکلات گفتاری
- اختلال در حافظه و سطح عملکردی مغز
- کاهش شنوایی یا زنگ زدن در گوش
- تهوع یا استفراغ
- از دست دادن حس بویایی
در صورتی که این تومور در ستون فقرات تشکیل شود منجر به کمردرد و یا درد در اندام‌های دیگر می‌شود.
راه‌های تشخیصی مننژیوم مغزی چیست؟
تشخیص این بیماری به علت اینکه بسیار آهسته رشد می‌کند کمی دشوار است. بسیاری از پزشکان علائم مننژیوم را با علامت‌های طبیعی پیری و یا سایر بیماری‌ها اشتباه می‌گیرند. اکنون سوالی که برای بیماران پیش می‌آید این است که راه‌های تشخیصی مننژیوم مغزی چیست؟ چگونه می‌توان آن را به موقع تشخیص داد؟
اگر ارائه‌دهندگان مراقبت‌های اولیه، مشکوک به مننژیوم باشند بیماران را به جراحان مغز و اعصاب ارجاع می‌دهند. اگه به دنبال بهترین جراح مغز و اعصاب می‌گردید پیشنهاد ما به شما دکتر محمد صمدیان است.
برای تشخیص مننژیوم، متخصص مغز و اعصاب یک معاینه کامل عصبی انجام داده سپس یک تصویربرداری کلی به‌روش‌های زیر انجام می‌دهد. روش‌های تصویربرداری که مورد استفاده قرار می‌گیرد شامل موارد زیرهستند:
- اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT): نوعی تصویربرداری با کمک اشعه ایکس بوده که یک تصویر کامل از کل مغز به ما می‌دهد. گاهی پزشکان از یک ماده رنگی برای واضح‌تر شدن تصاویر استفاده می‌کنند.
- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): از این روش برای ایجاد تصاویر مقطعی از ساختارهای درون مغز استفاده می‌شود. اسکن MRI تصویری دقیق‌تر از مغز و مننژیوم‌ها ارائه می‌دهد.
- بیوپسی: در برخی موارد، از روش بیوپسی برای رد سایر انواع تومورها و تأیید تشخیص مننژیوم استفاده می‌شود.
انواع تومور مننژیوم مغزی
بعد از تشخیص تومور مننژیوم، نوبت به تشخیص انواع آن می‌رسد. برای انتخاب بهترین راه درمانی لازم است نوع تومور مشخص شود. میزان خطرناک بودن Meningioma بستگی به نوع آن دارد. این تومورها را می‌توان در ۳ گروه زیر دسته‌بندی کرد:
- مننژیوم درجه یک: این دسته ۷۵ درصد از تومور‌های مننژیوم را شامل می‌شوند. تومور این گروه از نوع خوش‌خیم بوده و رشد آهسته‌ای دارد.
- مننژیوم درجه دو: تومور‌های درجه دو همانند گروه اول رشد آهسته‌ای دارند؛ اما فرق بین این دو تومور مننژیوم مغزی چیست؟ فرق اساسی بین این دو گروه این بوده که تومور‌های درجه دوم بعد از جراحی ممکن است مجددا عود کنند.
- مننژیوم درجه سه: نسب به دو نوع قبلی، رشد سریع‌تری داشته و جزء تومور‌های بدخیم است.
راه‌های درمانی مننژیوما
روش درمان مننژیوم به عوامل بسیاری بستگی دارد. برخی از این عوامل عبارتند از:
- اندازه و محل مننژیوما
- میزان رشد یا تهاجمی بودن تومور
- سن و سلامت کلی بیمار
همه افراد مبتلا به این نوع تومورها، نیازی به درمان فوری بیماری ندارند. یک مننژیوم کوچک با رشد آهسته که علائمی ایجاد نمی‌کند نیازی به درمان ندارد و انجام دوره‌ای اسکن مغزی برای مشخص کردن اندازه و محل تومور کافی است. اگر پزشک معالج تشخیص دهد که تومور در حال رشد است، باید مراحل درمانی را در اسرع وقت شروع نمایید. در ادامه به معرفی روش‌های درمانی می‌پردازیم.
- عمل جراحی: در این روش جراحان به حذف کامل مننژیوم می‌پردازند؛ اما گاهی حذف کامل آن به علت نزدیکی به ساختارهای مغز یا نخاع امکان پذیر نیست. بعد از جراحی اگر توموری قابل مشاهده نباشد، ادامه درمان ضرورتی ندارد. اگر تومور خوش‌خیم بوده باشد و تکه‌های اندکی از آن باقی بمانند، فقط انجام دوره‌ای اسکن مغز لازم است.
- پرتو درمانی: هدف از پرتو درمانی حذف سلول‌های مننژیوم و جلوگیری از عود مجدد آن‌ها است. این روش، بسته به نوع تومور به شیوه‌های متفاوتی انجام می‌شود.
- شیمی درمانی: به ندرت مورد استفاده قرار خواهد گرفت. تنها در مواردی که بیمار پاسخی به روش جراحی یا پرتو درمانی نمی‌دهد، پیشنهاد می‌شود.
برای پاسخ دقیق به سوال راه درمانی مننژیوم مغزی چیست و کسب اطلاعات بیشتر درباره روش‌های درمانی نوین و ارتباط با یکی از بهترین جراحان مغز و اعصاب به سایت isbclinic مراجعه نمایید و یا با ما تماس حاصل فرمایید.
نتیجه گیری
در این مقاله به معرفی مننژیوم پرداخته و سعی در آن داشتیم پاسخ مناسبی به سوال مننژیوم مغزی چیست بدهیم. با توجه به اینکه هزینه‌های درمانی افزایش سرسام‌آوری داشته، بهترین راه درمانی این است که به یک متخصص با تجربه مراجعه کنید تا پروسه درمان خود را به درستی و با روش‌های درمانی سریع پیش ببرید.
| این مطلب مفید بود ؟ |   ( تعداد رای دهنده 1, میانگین امتیاز: 1,00 از 5)  Loading... |